[2014]

Er hangt activisme in de lucht. De gebiedsgericht werkende ambtenaren worden steeds kritischer en daadkrachtiger. We zijn de periode van verhalen verzamelen en ervaringen uitwisselen gepasseerd. “We moeten zelf veel kritischer bij onze Bestuurscommissies aankloppen en onze wethouder helpen zijn ideeën te kanaliseren. Meer tijd claimen, we moeten krachtiger zijn.” Er wordt doorgevraagd bij succesverhalen: “Waar baseer je dat op?”, “Ik kan me niet voorstellen dat het alleen maar goed gaat.” Opvallend is de focus op obesitas, jeugdwerkloosheid en vluchtelingen; Amsterdam maakt zich zorgen om jonge werkloze vluchtelingen (overigens een pleonasme) met overgewicht. Ook worden zaken niet langer met de mantel der liefde bedekt. Zo heeft Amsterdam blijkbaar dikke wijken, teveel actieve bewoners en die eeuwige hanginsprekers: “Het stedelijke team heeft 5 dikke wijken aangewezen.” “Niet gezond is niet participeren want geen baan.” “Stadsdorpen, die heb je overal nu in Amsterdam, zo veel, niet normaal.” “Met Facebook heb je veel meer te bereiken dan die 20 gekken die altijd op een inspraakavond komen.”Is dit allemaal een goede ontwikkeling? Uw communicatiemakelaar denkt van wel. Als je echt wilt participeren als overheid maak je jezelf niet gelijk maar wel gelijkwaardig; een kritische doch eerlijke partner van jezelf, je organisatie en de burgers. “Level met die burgers!” Die kunnen dat heus wel hebben. En die 20 gekken hou je altijd.